PUNTENWOLK - OBSESSIES EN DISTILATIES
IDA WILOT MAUS & TOMÁS BARBERÁ RAMALLO
ARCHIEF VAN DE STAD BRUSSEL
CAPS TITLE
08.11 > 06.12.24
Openingstijden: Van maandag tot vrijdag van 8-16 uur
Locatie: Huidevettersstraat, 65 - 1000 Brussel
UITZONDERLIJKE AVONDOPENING: 29/11/2024 van 8-21 uur
UITZONDERLIJKE WEEKENDOPENING: 30/11 - 01/12/2024 van 10-18 uur
UITZONDERLIJK OPEN DIT WEEKEND 30/11-01/12 ► 10.00-18.00 UUR ►
Deze tentoonstelling is ontstaan door ons te laten verdwalen, van de ene verbazing naar de andere. De immense omvang van het fenomeen Stadsarchief van Brussel, met zijn kritische massa aan documenten en de inkomende en uitgaande stromen die het genereert, zowel materieel als menselijk, doet ons nadenken.
In dit doolhof van betekenissen heeft elke verkenning het potentieel van een plastische intuïtie, een nieuwe verhalende echo. Door telkens opnieuw langs dezelfde rekken te gaan, merken we dat niet alles er van dag tot dag of van uur tot uur hetzelfde uitziet.
Een grote, bewegende scenografie, een organisch labyrint met zijn impulsen, zijn spijsvertering en uitscheiding, zijn afval, stolsels, voorraden en gezwellen, maar ook zijn stemmingen, als stille onderstromen. Het is ondenkbaar om hier niet in te verdwalen. Eerst je blik, dan je andere zintuigen, worden bevrijd van hun beperkingen. Ze strekken zich uit bij elke onderdompeling, in een dubbele beweging die zich steeds verder uitbreidt, een fusie tussen het wezen en de dwalers.
Het labyrint stelt ons op de proef.
Uit de diepten brengen we schatten mee die aan de oppervlakte soms simpelweg zijn vergaan, alsof ze nooit hebben bestaan; visies van kunstenaars over een fabelachtige en angstaanjagende plek.
Door gebruik te maken van verschillende gebaren uit de architectuur, beeldhouwkunst, fotografie, tekenen en schrijven, brengen we hier verslag uit van onze langdurige verkenning, onze nutteloze vondsten, onze verloren uren doorgebracht in de heterotopie. Het is duidelijk dat deze verkenning, die aanvankelijk morfologisch was, uitgroeide tot een waanzinnige lezing die brak met elk lineair traject. Dit boek is hier een soort groot leporello, dit boek is zelf de plek van het archief.
De tentoonstelling Puntenwolken probeert in haar scenografische dimensie, binnenin het decor van de archieven, de distillatie te laten voelen waarvan we tijdens onze onderdompelingen de essentie hebben weten te extraheren. Het is een uitnodiging tot dwalen, tot stappen die zichzelf herhalen en weer vertrekken. Een toelating voor het onbegrijpelijke om aan het licht te komen in al zijn poëzie. Een ruimte voor de rede, die het fenomeen te vaak vastlegt in een vlakke grafische dimensie. In een object dat op het eerste gezicht begrijpelijk lijkt, een vast gegeven, een punt dat op zichzelf de plastische dimensie van een vluchtigheid, een luchtspiegeling, een wolk zou kunnen weergeven.
